Wie is Sjoukje

Iets over mezelf

Ik ben een zeer hooggevoelig mens.
Het heeft wel lang geduurd voordat ik dat inzag, erkende en er vervolgens naar ging leven. Een proces wat is begonnen en nog altijd door gaat.

Toen rond mijn 20e jaar (ik ben van 1980) iemand mij zei dat ik waarschijnlijk hooggevoelig was, klonk dat best aannemelijk. Verder deed ik er echter niks mee. Achteraf gezien wilde ik vooral zijn zoals de meeste mensen om mij heen. Ik leefde met name in mijn hoofd en voor de goedkeuring van anderen. Dat mijn kwaliteit om de behoeften van anderen te zien en aan te voelen door trauma was uitgegroeid tot enorme verwaarlozing van mijzelf had ik nog geen enkele weet. Het denken had mijn gevoelens en intuitie ergens ver weg gedrukt.

Door verschillende heftige levensgebeurtenissen werd ik op diverse momenten in mijn leven echter gedwongen om toch stil te gaan staan bij deze gevoelens en te ervaren hoe ze vast waren gaan zitten in mijn lichaam. Een proces van heling wat sinds het begon nog altijd door gaat. Met fases op en af tegen dingen aan lopen, weer wat traumastukjes die inzichtelijk worden en ontladen via het lichaam, het hart wat elke keer weer meer gaat spreken. Het fluisterde altijd al, maar mijn denken schreeuwde er overheen.

Elke keer dat ik denk dat ik mezelf nu wel ken of denk te weten hoe de wereld in elkaar steekt, gebeurt er wel weer iets wat me tot overgave dwingt. Het denken moet ik dan weer loslaten en contact maken met een dieper stukje in mijzelf. Bij tijd en wijle erg lastig, maar ook leerzaam, verrijkend en levendig. Stilte, tijd voor mijzelf, meditatie, de natuur, creativiteit, beweging, waardevolle gesprekken zijn onder andere dingen die mij helpen op mijn weg. Het gaat er denk ik omdat je iets vindt wat jou helpt om bij jezelf naar binnen te gaan. Voor veel hsp’ers is dat het contact maken met je lijf, vanuit rust, zodat je weer meer gaat voelen en weten.

Een van mijn grootste lessen op hsp-gebied is denk ik dat het zorgen voor mezelf juist leidt tot meer verbinding met anderen. Niet omdat het moet of hoort en aardig is, maar omdat het dan gewoon vanzelf ontstaat. Geen moeten. Niet met iedereen, maar dat kan ook niet. Dat echt accepteren is ook vaak een grote les voor een hsp’er en vraagt vaak om het verwerken van nog diepgewortelde pijn.

Het is volgens mij geen kwestie van doorzetten, het is een kwestie van jezelf de tijd geven. Steeds weer even stilstaan bij jezelf om te ervaren wat er in je omgaat en dan weer een stapje te zetten. Vanuit een behoefte of verlangen, maar zonder druk of verwachting.

Het is waardevol en eigenlijk ook gewoon leuk om mijn eigen ervaringen en de kennis die ik heb opgedaan in mijn werk te mogen gebruiken en delen met anderen.

Ik ben opgeleid tot psycholoog aan de Radbouduniversiteit in Nijmegen en in 2013 tot HSP-begeleider in het EszenzZ instituut in Amsterdam. Na diverse workshops en cursussen op het gebied van lichaamsbewustwording, trauma, contextuele therapie, mindfulness, meditatie en spiritualiteit heb ik me vooral gerealiseerd dat de echte wijsheid niet uit boekjes komt. 

Wat lezers zeggen over het boek…

“De enorme veerkracht die ze ons en alle anderen in haar directe omgeving heeft laten zien is bewonderenswaardig. Dit boek neemt je mee in dit leerproces en kan een hulp zijn voor iedereen die met tegenslagen te maken krijgt.”  (Annemarie Uijen en Tim olde Hartman, huisartsen in Nijmegen-Noord)

“Zo mooi je boek… alleen het nawoord nog en dan heb ik m uit. M’n hart voelt zo open nu.”

“Wow , wat mooi en waardevol hoe jij dit allemaal hebt kunnen verwoorden . Heel verhelderend was dat voor mij. Ik herkende veel en was verrast omdat ikzelf veel verbindingen niet zo heb kunnen leggen.
Herkenbaar als de buitenwereld zo anders in het leven staat en reageert dan jijzelf.
Door jouw boek ontdekte ik ook hoe snel ik dingen doe of laat om maar niet de ander te kwetsen. Het is blijkbaar een tweede natuur geworden. Het was fijn , verwarmend en verhelderend om jouw boek te mogen lezen. Dank je wel. “